شش اصل شطرنجی برای سیاسیون

اصل نخست ، مربوط به انفکاک از محیط بیرونی می‌شود که یک شطرنج‌باز باید برای انجام بازی آن را مد نظر داشته باشد . یک سیاستمدار با انواع رویدادها به عنوان منابع استرس‌زا روبه‌روست و چون همه این مسائل ، ذهن را متوجه خویش می‌کند، اگر تمرکزی بدون توجه به دیگر موضع‌های محیطی شکل نگیرد، سیاستمدار نمی‌تواند تصمیمی مستقل بگیرد.

اصل دوم به دستیابی به انسجام ذهنی و روانی بازمی‌گردد که باعث می‌شود شطرنج‌باز بتواند قالب‌های ذهنی جداگانه را به سادگی شکل دهد و صاحب نگرش شود و ضرورت این اصل نیز برای سیاسیون نیاز به توضیح ندارد .

اصل سوم ، ضرورت پیش‌بینی است . در شطرنج می‌گویند اگر بازیکنی نتواند هفت حرکت بعدی حریفش را ببیند ، می‌بازد . یک سیاستمدار هم باید برای هر مسئله ، سناریوهای متعددی را تعریف و آماده ارایه کند ؛ برای نمونه ، در برخورد با یک دشمن جنگ روانی ، تعامل و برقراری روابط و موارد دیگر، می‌تواند سناریوهای قابل تعریف باشد که با بررسی از زوایای گوناگون ، قابل دستیابی است .

اصل چهارم ، گرایش به خانه‌تکانی و تغییر رویه است، چراکه یک مهره وزیر نیز در صورت تغییر ندادن مکان ، حذف می‌شود و یک سرباز باتحرک ، می‌تواند در حد و اندازه یک وزیر ظاهر شود. یک سیاستمدار نیز باید فوق‌العاده انعطاف‌پذیر و پرتابل ظاهر شود.

اصل پنجم می‌گوید ، مهره‌ها قابل ارتقا هستند و سرباز می‌تواند وزیر شود ، همان‌گونه که رئیس دفتر «پوتین» در شهرداری «سن‌پیترزبورگ» رئیس‌جمهور می‌شود و یک سیاستمدار نباید کسی را که پادویی می‌کند ، نادیده بگیرد ، چراکه می‌تواند روزی یک سیاستمدار برجسته شود .

و اصل آخر می‌گوید ، یک شطرنج‌باز باید پیش از اجرای حرکت‌ها ، بارها آنها را در ذهنش به اجرا گذارد و یک چهره سیاسی نیز باید پیش از اجرای هر حرکتی ، بارها به بررسی آنها در ذهن خود بپردازد و آنها را بسنجد .


منبع:«آچمز، سایت تخصصی شطرنج ایران»