۲۵
تیر
۹۲
اصل نخست ، مربوط به انفکاک از محیط بیرونی می‌شود که یک شطرنجباز باید برای انجام بازی آن را مد نظر داشته باشد . یک سیاستمدار با انواع رویدادها به عنوان منابع استرس‌زا روبه‌روست و چون همه این مسائل ، ذهن را متوجه خویش می‌کند، اگر تمرکزی بدون توجه به دیگر موضع‌های محیطی شکل نگیرد، سیاستمدار نمی‌تواند تصمیمی مستقل بگیرد.
اصل دوم به دستیابی به انسجام ذهنی و روانی بازمی‌گردد که باعث می‌شود شطرنجباز بتواند قالب‌های ذهنی جداگانه را به سادگی شکل دهد و صاحب نگرش شود و ضرورت این اصل نیز برای سیاسیون نیاز به توضیح ندارد .
