چند روز پیش با استاد بزرگ مشهور جهان وسلین توپالوف در مکان برگزاری تورنمنت بین المللی اسپانیا ملاقات کردم که او یک مسابقه سیمولتانه به نمایش گذاشت و بعد از آن با یک شبکه خبری مصاحبه کرد:
س: کاسپاروف از شما بیشتر می ترسد یا از پوتین؟
ج: من فکر نمی کنم که کاسپاروف از کسی بترسد امّا حقیقت این است که وقتی او صدایش را بالا می برد اعتقاد راسخ و شجاعت خود را نشان می دهد. من تنها یک رقیب دیگری در آن سوی صفحه شطرنج هستم.
کاسپاروف: من قبلا به مردم بطور خیلی واضح گفته بودم که علاقه ای برای بازگشت به شطرنج حرفه ای ندارم زیرا من هر آنچه که در شطرنج می خواستم را بدست آوردم ولی آنها گوش نمی کنند! و الان از این تصمیم بی نهایت لذت می برم. به صورت حرفه ای بازی کردن کاملا متفاوت است، فراموش نکنید که من در حال حاضر با مگنس کار می کنم و این شغل و کار حرفه ای من است. شما نمی توانید این دو مقوله را با هم ترکیب کنید. من خوشحالم از اینکه با کارپف خوب بازی کردم . کارپف در بعضی حرکات بسیار خوب بازی می کرد ولی کیفیت شطرنج او پایدار نبود، بعضی اوقات بطور بسیار دراماتیک افت می کرد البته در کنترل زمان نیز مشکل داشت. به عنوان یک بازیکن حرفه ای شما باید بدانید که تعدادی از حرکت های شما به حریفتان بستگی دارد.
مات کردن با اسب و فیل : از بین روش ها و حالات مختلفی که برای بکار بردن مات وجود دارد روشی که بتوان آن را یاد گرفت و دارای نظم و اصول خاصی باشد دارای اهمیت است.
روشی که دیتابیس های آخر بازی بدون محاسبه انجین نشان می دهند (نالیموف) بسیار جالب و آموزنده و دقیق است.
چیزی که اهمیت دارد این است که باید زیر 50 حرکت حریف را مات کنید وگرنه حریفتان می تواند ادعای تساوی کند همین محدودیت حرکات ، یادگیری صحیح مات را ضروری می سازد. برای مات کردن باید ابتدا مهره هایتان را متمرکز کنید و اجازه دهید تا با هماهنگی یکدیگر عمل نمایند. معمولا فیل و اسب دو خانه اطراف شاه حریف را گرفته و شاه ما در مقابل شاه حریف قرار می گیرد. و یا فیل با قرار گرفتن در جلو شاه دو خانه اطراف شاه حریف را می گیرد. اینکه به چه روشی شاه حریف را به کنار صفحه ببرید به وضعیتی که پیش رو دارید بستگی دارد هر روشی که راحت تر عملی شود آن را اجرا کنید. عملا مات در دو گوشه ای که همرنگ خانه های فیل باشد ایجاد می شود. برای این کار نخست باید شاه حریف را به کناره صفحه و بعد به گوشه صفحه راند و سرانجام اگر آن گوشه صفحه همرنگ خانه های فیل نباشد، شاه را به گوشه دیگر کشاند.
شروع بازی اولین مرحله بازی است؛ حرکات اولیه بازی که برای گسترش ( بیرون آوردن سوارها) و ایجاد یک آرایش جنگی صورت می گیرد. هر شروع بازی ایده و هدف مشخصی را دنبال می کند که هدف مشترک همه آنها کنترل مرکز می باشد.
در شروع بازی، سفید به دلیل انجام حرکت نخست، اندکی برتری دارد. در این مرحله هدف سفید حفظ این برتری است و هدف سیاه دست یافتن به تعادل وضعیت است.
3 اصل مهمی که در شروع بازی باید در نظر گرفت : 1- گسترش سریع و مناسب 2- کنترل مرکز 3- امنیت شاه
"استراتژی نیاز به تفکر دارد، تاکتیک نیاز به مشاهده."
با استراتژی، ارتش شما به جای اینکه جمعی از 8 پیاده و 8 سوار مستقل باشند ، به واحدی منسجم مبدل می شوند. صفحه ابعاد تازه ای می یابد – صفحه ای که زمانی فقط مربعی متشکل از 64 خانه بود. به ناگهان بسته به وضعیت ، به خانه هایی با اهمیت و بی اهمیت بدل می شود.
استراتژی می تواند شامل موارد زیر باشد :
مگنوس کارلسن
چندی پیش پس از مسابقات یادبود تال در مسکو فرصتی شد تا مصاحبه ای نسبتا مفصل با نفر شماره یک حال حاضر شطرنج جهان انجام شود که مشروح آن را سایت چس بیس منتشر کرد و به لحاظ اهمیتی که نکات اشاره شده از سوی کارلسن داشت بر آن شدیم که برگردان آن را در اختیار شما قرار دهیم
نام کامل او «روی لوپز دِ سِگورا» می‌باشد و برای اولین بار در سال 1559 زمانی که این کشیش معروف اسپانیایی از ایتالیا دیدن می‌کرد نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت. او در این دیدار تمام بازیکنان شطرنج ایتالیا را شکست داد. این شطرنج‌باز اسپانیایی به مدت بیش از 20 سال مطرح بود و به خاطر بازیهای چشم‌بسته‌اش مورد توجه بود. همچنین او در سال 1561 کتابی هم در مورد شطرنج منتشر کرد که حاوی برخی مقررات و راهنمایی‌های کلی برای شطرنجبازان آن زمان بود و شامل مجموعه‌ای از گشایشها با بررسی و ارزیابی بهتر نسبت به گذشتگان بود. وی جز قهرمانان غیر رسمی جهان به شمار می‌رود.
شروع او که به نام شروع اسپانیایی (روی لوپز) معروف است (1.e4 e5 2.Nf3 Nc6 3.Bb5) یکی از مهمترین و متداول‌ترین شروع در گشایش‌های باز بوده و هست. حتی امروز در سطح قهرمانی جهان و توسط بازیکنان بزرگ جهان بازی می‌شود، شروعی که او در حدود 450 سال پیش یعنی بیش از 4 قرن پیش ابداع کرده است!!
منبع:www.chessboard.ir
جیوآکینو گرکو
او یکی از بازیکنان بزرگ ایتالیا بود که در دوران خود تأثیراتی بر روی شطرنج داشته است.
وی در سال 1619 نسخه‌ای از مجموعه بازیهای آن زمان را جمع‌آوری و برگزیده‌ای از آنها را بین دوستان ثروتمند خود توزیع کرد. او در ابتدای کار در رم زندگی می‌کرد ولی در حدود سال 1620 به خارج از ایتالیا مسافرت نمود و در کشورهای مختلفی از جمله فرانسه و انگلستان و اسپانیا اقامت گزید. در سال 1624 مجددا مجموعه بازیها را تنظیم کرد و سالها بعد پس از مرگش در سال 1669 ترجمه اثر وی در پاریس منتشر شد. کتاب مزبور به زبانهای مختلف ترجمه و 41 بار تجدید چاپ گردیده است.
گرکو آخرین بازیکن معروف ایتالیا در آن دوره بود وی در سال 1634 از دنیا رفت و تا صد سال بعد برجسته‌ترین بازیکن ایتالیا بود.
ترجمه: هوشنگ سعیدنیا
بلافاصله پس از مسابقات نامزدی قهرمانی جهان در لندن، روزنامه نگار روسی NTV، "مارینا ماکاریچوا" مصاحبهی فوق العاده جالب توجهی با ولادیمیر کرامنیک انجام داد: در مسابقات نامزدی چه گذشت؟ در مسابقه قهرمانی جهان 2013 چه کسی دارای شانس بیشتری است؟ و آینده ی خود کرامنیک چگونه خواهد بود؟ این مصاحبه در ابتدا به زبان روسی انجام شد، اما پیتر ژدانف آن را امانتدارانه به انگلیسی برگردانده است.
مصاحبه با ولادیمیر کرامنیک
مصاحبه با ولادیمیر کرامنیک در ساعت 14:55 ، بعد از تبادل نظرهای مختلف دیگران در مورد مسابقات نامزدی در لندن، انجام شد. پیتر ژدانف که مدیر سایت pogonina.com است در مورد این مصاحبه نوشت: « این مصاحبه به نظرمان فوق العاده جالب آمد و آن را از روسی به انگلیسی ترجمه نمودیم ». او می افزاید: « صادقانه بگویم یکی از بهترین مصاحبه هایی است که در زندگی ام دیدهام ». پیتر لطف کرده و به ما (ChessBase) اجازه داده که از ترجمه اش استفاده کنیم.
آنچه در ثانیه های ابتدایی بر بازنده می گذرد، شکلی از بهت زدگی آمیخته با ناراحتی است. تمام قصه هایی که در وصف بازی بودن شطرنج گفته شده، در آن لحظات نافهم می نماید. نمی توان توجیه خوب نبودن برگه ها(در بازی ورق که شانس دخیل است) را مطرح ساخت. ظاهراً اگه شانس آورده و با سفید نباخته باشیم، اوضاع کمی بهترخواهد بود. حداقل جای کتک خوردن از کسی که تو آیینه یقه مون رو گرفته می تونیم با جواب "سیاه بودم" خلاص بشیم. هیچ وقت امیدی به قویتر شدن مهره های بی جان بعد از تمرین یا زخمی شدن وجود نداشته و میلیون ها بار از بین رفتنشان چیزی بر شعورو قدرتشان نیفزوده. گوهر نایاب اشتباهات در کمین پیدا شدن هستند و بعد از ثبت نتیجه، انبوهی از واریانت های محاسبه شده ی فرد در نظر دیگران به هزیان گویی های یک بیمار می ماند. اصلاً بعد از پیروزی، مسیر اهمیتی دارد؟
