زمانی شعر و شطرنج و حکایت

 

نظر کردم به چشم رای و تدبیر - ندیدم به ز خاموشی خصالی

نگویم لب ببند و دیده بر دوز - ولیکن هر مقامی را مقالی

زمانی درس علم و بحث تنزیل - که باشد نفس انسان را کمالی

زمانی شعر و شطرنج و حکایت - که خاطر را بود دفع ملالی

خدایست آنکه ذات بی‌نظیرش - نگردد هرگز از حالی به حالی

 

سعدی