شعر سنگ مزار فروغ فرخزاد :

شعر سنگ مزار فروغ فرخزاد :

 

فروغ فرخ زاد :

من از نهایت شب حرف می‌زنم 

 من از نهایت تاریکی

و از نهایت شب حرف می‌زنم

اگر به خانه من آمدی برای من

ای مهربان چراغ بیاور و یک دریچه

که از آن به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم

شعر سنگ مزار فریدون مشیری :

شعر سنگ مزار فریدون مشیری :

 

سفر تن را تا خاک تماشا کردی 

 سفر جان را از خاک به افلاک ببین

گر مرا می‌جویی

سبزه‌ها را دریاب با درختان بنشین

شعر سنگ مزار سهراب سپهری

به سراغ من اگر می‌آیید

نرم وآهسته بیایید

مبادا که ترک بردارد

چینی نازک تنهایی من

شعر سنگ مزار میرزاده عشقی

میرزاده عشقی :

خاکم به سر ز غصه به سر خاک اگر کنم 

 خاک وطن که رفت، چه خاکی به سر کنم

 

من آن نیم که به مرگ طبیعی شوم هلاک

وین کاسه خون به بستر راحت هدر کنم 

 

 معشوق «عشقی» ای وطن، ای عشق پاک ما 

 ای آنکه ذکر عشق تو شام و سحر کنم

شعر سنگ مزار حسین پناهی

خورشید جاودانه می درخشد بر مدار خویش 

 

ماییم که پا جای پای خود مینهیم و غروب میکنیم هر پسین

 

از حسین پناهی

شعر جالب مولانا برای تشیع جنازه و خاکسپاری خودش

به روز مــرگ چــو تــابـوت مــن روان باشـد
گمان مبر که مرا درد این جهان باشد

برای من مـگـری و مـگـو دریـــــغ دریــــــغ
بدوغ دیو در افتـــی دریــــــغ آن باشد

جنازه ام چو بـبـیـنـــــی مگو فــراق فــراق
مرا وصـــــال و ملاقات آن زمان باشد

مرا به گـــور ســــــپاری مـگــو وداع وداع
که گور پرده ی جمعیــــت جنان باشد

کدام دانه فرو رفـــــــت در زمین که نرســت
چرا به دانه ی انسانیت این گمان باشد

دهان چو بستی ازین سوی . آن طرف بگشای
که های هوی تو در جو لامکان باشد

مولوی

گر چه مستیم و خرابیم چو شبهای دگر

گر چه مستیم و خرابیم چو شبهای دگر
باز کن ساقی مجلس سر ِ مینای دگر

امشبی را که در آنیم غنیمت شمریم
شاید ای جان نرسیدیم به فردای دگر

مست مستم ، مشکن قدر خود ای پنجه غم

ما به درگاه تو با بخت سیاه آمده ایم

 
شکر وصد شکر ز بیراهه به راه آمده ایم
نه پی سیم و زر و ملک و سپاه آمده ایم
نه پی تخت و نه دنبال کلاه آمده ایم
ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم
از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم

از عماد خراسانی

چیست این آتش سوزنده که در جان من است ؟

عماد خراسانی :

 

چیست این آتش سوزنده که در جان من است ؟

چیست این درد جگر سوز که درمان من است ؟

 

از دل ای آفت جان صبر توقع داری

مگر این کافر دیوانه بفرمان من است

 

آنچه گفتند ز مجنون و پریشانی او

درغمت شمه ای ازحال پریشان من است

 

ماه را گفتم و خورشید وبخندید به ناز

کاین دو خود پرتوی از چاک گریبان من است

عهد کردم نشوم همدم پیمان شکنان

عهد کردم نشوم همدم پیمان شکنان
هوس گردش پیمانه اگر بگذارد
معتقد گردم و پابند و ز حسرت برهم
حیرت این همه افسانه اگر بگذارد
همچو زاهد طلبم صحبت حوران بهشت
یاد آن نرگس مستانه اگر بگذارد
شمع می خواست نسوزد کسی از آتش او
لیک پروانهء دیوانه اگر بگذارد
شیخ هم رشتهء گیسوی بتان دارد دوست
هوس سبحهء صد دانه اگر بگذارد
دگر از اهل شدن کار تو بگذشت عماد
چند گویی دل دیوانه اگر بگذارد

 

از عماد خراسانی