باز باران با ترانه

گلچین گیلانی

به یاد شعر های زیبای دوران کودکی

 

باز باران
با ترانه
با گهر های فراوان
می خورد بر بام خانه
من به پشت شیشه تنها
ایستاده :
در گذرها
رودها راه اوفتاده.
شاد و خرم
یک دوسه گنجشک پرگو
باز هر دم
می پرند این سو و آن سو
می خورد بر شیشه و در
مشت و سیلی
آسمان امروز دیگر
نیست نیلی
یادم آرد روز باران
گردش یک روز دیرین
خوب و شیرین
توی جنگل های گیلان:

کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را

کی رفته ای ز دل که  تمنا کنم  تو  را

کی  بوده ای نهفته که  پیدا  کنم  تو را

غیبت نکرده ای که شوم طالب حضور

پنهان نگشته ای که  هویدا  کنم  تو را

با صد هزارجلوه برون آمدی  که  من

با  صد  هزار دیده  تماشا  کنم  تو را

بالای خود در آئینه  چشم   من   ببین

تا  با   خبر  ز عالم  بالا  کنم  تو را